Uwaga!
Po tą opowieść sięgacie na własną odpowiedzialność.
"Czarno-białe" to mała, niepozorna książeczka, totalnie pozbawiona kolorów, której przekaz może zmienić wasz światopogląd i sprawić, że życie stanie na głowie. Wszystko zależy od tego czy potraktujecie ją jednowymiarowo i po lekturze odlozycie na półkę czy wniknięcie w jej głębszy sens interpretując na swój własny sposób wyciągając wnioski.
Jest to metaforyczna opowieść o strachu przed nieznanym, o stereotypach i uprzedzeniach, o wpajanych nam od małego poglądach blokujących możliwość doświadczania na własnej skórze.
Można interpretować ją na wiele sposobów odnosząc się do własnych doświadczeń, marzeń i etapu życia, w którym obecnie się znajdujemy.
Narracja opowieści przypomina mi bajki opowiadane przez babcię tuż przed snem.
W białym mieście, w białym domu mieszkała biała rodzina.
Każdy ich dzień wyglądał tak samo, a codzienne rytuały dawały poczucie bezpieczeństwa.
Praca, szkoła, przedszkole, dom, od czasu do czasu wycieczka do kina, na spacer do parku czy lody na mieście.
Ich pozbawione kolorów życie było nudne, ale szczęśliwe. Wszechobecna biała barwa pozwalała wtopić się w otoczenie i nie wyróżniać spośród innych. Wszyscy byli tacy sami, wszyscy byli równi.
Mieszkańcy białego miasta mieli jedną, małą tejemnice bali się wszystkiego co czarne, chociaż nigdy nic czarnego nie poznali. Od dziecka straszono ich ciemną barwą. Nie mieli odwagi rozmawiać o niej nawet z przyjaciółmi.
Pewnego dnia przydarzyło się coś nadzwyczajnego, co zupełnie zburzyło rutynę białej rodziny.
Pod drzwiami pojawił się czarny kot. To niespodziewane spotkanie zupełnie odmieniło ich życie.
Wieczorem wyszli z domu i spojrzeli w niebo. Ich świat zaczął nabierać barw.
"Czarno-białe" to wielowymiarowa opowieść o tolerancji, akceptacji inności, odwadze do zmian poglądów oraz życia. Czasami jeden mały szczegół może być impulsem do wielkich zmian.
"Czarno-białe"
Autor: Žiga X. Gombač
Ilustracje: Damijan Stepančič
Wydawnictwo RM
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz