Stigmata - Beatrix Gurian

"Stigmata" autorstwa Beatrix Gurian to książka wydana w niezwykle staranny, interesujący i klimatyczny sposób. Uroku dodają przede wszystkim ciekawe, budzące niepokój zdjęcia autorstwa Erola Guriana, które w sprytny sposób wplecione są w akcję powieści. Nie ukrywam, że to głównie one pochłonęły moją uwagę i zainteresowały bardziej niż treść utworu. Mimo, że większość opinii na temat książki jest pozytywna to mnie niestety rozczarowała. Oczekiwałam większych emocji, tajemnicy, wstrząsających i szokujących wydarzeń, otrzymałam powieść typowo młodzieżową w wersji dużo łagodniejszej niż oczekiwałam.

"Życie to umieranie. I właśnie ciąg małych śmierci nadaje życiu sens."

Emma wychowywana była przez matkę. Ojca znała jedynie z opowieści i jednego zdjęcia przechowywanego w starym medalionie. Z dnia na dzień zostaje całkowicie sama, matka ginie w wypadku samochodowym, a jej ciało nie zostaje odnalezione. Pewnego dnia dziewczyna otrzymuje tajemniczą przesyłkę, z której jasno wynika, że matka została zamordowana. Ślad prowadzi do ekskluzywnego obozu dla młodzieży, położonego w starym, opuszczonym zamku na odludziu, w scenerii niczym z typowego horroru. Emma postanawia odkryć prawdę. Jej udział w obozie uruchamia lawinę tajemniczych wydarzeń, które prowadzą do tragedii. Okazuje się, że życie dziewczyny było jednym wielkim kłamstwem serwowanym przez matkę, a odkrycie prawdy będzie bolesne i wstrząsające.

Emma nikomu nie może ufać, wszyscy wydają się podejrzani i niebezpieczni. Opuszczony zamek skrywa w sobie wiele tajemnic z przeszłości, okazuje się, że zarówno on jak i pozostali członkowie obozu mają z Emmą wiele wspólnego. Miejsce obozu jak i jego uczestnicy zostali wybrani celowo, a wszystko to łączy się z tajemniczą przeszłością matki dziewczyny. Nastolatka zapuszczając się w niebezpieczne rejony odkrywa kolejne sekrety, które zrujnują jej dotychczasowy świat i poczucie stabilizacji. Co takiego odkryje Emma? Co spotkało jej matkę w tym tajemniczym miejscu?

"Trzeba zdobyć się na odwagę i zostawić cienie przeszłości za sobą, patrzeć w przód, przed siebie."

Przyznaję, że finał powieści jest dość zaskakujący, z pewnością nie tego się spodziewałam. Wiele wyjaśniają rozdziały opowiadające o wydarzeniach rozgrywających się wiele lat przed urodzeniem Emmy. Niestety nie jest to typowy horror, który czytałabym z wypiekami na twarzy i dreszczem emocji. Więcej niepokoju wzbudziły we mnie zdjęcia niż akcja utworu. Należy jednak pamiętać, że jest to powieść młodzieżowa, skierowana głównie do tych młodszych czytelników, którzy dopiero zaczynają przygodę z powieścią grozy, ci którzy oczekują mocniejszych wrażeń mogą poczuć się zawiedzeni.

Kreacja bohaterów została zepchnięta na dalszy plan, postacie drugoplanowe są ledwo co zarysowane, w zasadzie można by ich całkowicie pominąć, a powieść niewiele by straciła. Niektóre wątki wydają się zbędne, inne są pominięte i nie znajdują rozwinięcia. Dodatkowo cała historia wydaje mi się dość naiwna. Postępowanie matki Emmy w młodości jak i w dorosłym życiu jest nielogiczne i pozbawione sensu. Sam fakt do jakiego perfidnego podstępu posunęła się by spłodzić córkę i czym tak naprawdę dziewczyna dla niej była działa na mnie irytująco. Chyba jestem za stara na książki tego typu. Zbyt dogłębnie analizuję i wychwytuję fragmenty, na które młody czytelnik nie zwraca uwagi bo w zwyczajny sposób go nie dotyczą.

Niestety książka mnie nie porwała i nie oczarowała. Być może gdybym przeczytała ją mając 15 lat mój odbiór byłby zupełnie inny, obecnie jestem niestety rozczarowana.

Tytuł oryginalny: Stigmata
Tłumaczenie: Ewa Spirydowicz
Wydawnictwo: Muza
Data wydania: 21 października 2015
Ilość stron: 340

Recenzja bierze udział w wyzwaniach:

Klucznik