Jack Ketchum "Jedyne dziecko"

Uwaga!!!
Książki Jack'a Ketchum'a nie są przeznaczone dla ludzi o słabych nerwach. Wstrząsają, wywołują przerażenie i sprawiają, że długo nie da się o nich zapomnieć. Zwłaszcza, jeśli czytelnik uzmysłowi sobie fakt, że część z nich osnuta jest na kanwie prawdziwych wydarzeń. Impulsem do napisania powieści "Jedyne dziecko" był program dokumentalny emitowany przez stację HBO, a za pierwowzór głównej bohaterki posłużyła pielęgniarka z Teksasu Sherry Nance.
"Jedyne dziecko" to jedna z najbardziej wstrząsających książek jaką miałam okazję przeczytać. Jack Ketchum nie daje czytelnikowi odetchnąć i serwuje mu najbardziej przerażający koszmar jaki można sobie wyobrazić z dzieckiem w roli głównej. Nie jest to łatwa i przyjemna lektura, ale daje wiele do myślenia i skłania czytelnika do refleksji na temat tego co dzieje się za zamkniętymi drzwiami pozornie szczęśliwej i idealnej rodziny.

Lydia McCloud myślała, że wygrała los na loterii gdy poznała bogatego i powszechnie szanowanego właściciela dobrze prosperującej restauracji Arthura Danse. Mężczyzna miał jej zapewnić spokojne, bezpieczne i dostatnie życie, o którym zawsze marzyła. Jednak sielanka nie trwała długo. Arthur od zawsze ujawniał skłonności do przemocy i psychopatycznych zachowań, to czego nie mógł dostać po dobroci brał siłą, jednak swoje upodobania skrzętnie ukrywał przed żoną. Wszystko zmieniło się po narodzinach pierworodnego syna. Mężczyzna stał się brutalny i zaczął wymagać  perwersyjnego seksu, każda odmowa wywoływała u niego ataki złości. Po brutalnym pobiciu kobieta postanowiła odejść od męża. W tym samym czasie Lydia zaobserwowała niepokojące zachowania ośmioletniego syna. Robert stał się niezdarny, cichy, wystraszony, zaczął się jąkać, wypróżniać pod siebie i mimowolnie przybierać dziwaczną pozycję. Długo zajęło kobiecie zrozumienie co tak naprawdę się dzieje, ale gdy w końcu prawda do niej dotarła było to jak uderzenie obuchem w głowę. Lydia zaczyna sądową walkę o syna i jego bezpieczeństwo, jednak nie jest to takie proste, a sprawiedliwość nie zawsze stoi po stronie matki.

Wymiar sprawiedliwości przedstawiony w książce jest niczym karykaturalny obraz i aż wierzyć się nie chce by jakikolwiek sędzia był aż tak ślepy. W sądzie liczą się tylko znajomości  i pieniądze, nikt nie dba o dobro pokrzywdzonego dziecka. Chociaż wszystkie fakty i dowody jednoznacznie wskazują na winą oskarżonego to wyrok jaki zapada jest wręcz nieprawdopodobny, przyznaję, że sama nie wierzyłam w to co czytam. Lydia walczy o syna jak tylko może, za wszelką cenę chce mu pomóc, co niestety przynosi efekt odwrotny od zamierzonego. Wszystkie wydarzenia i każda podjęta decyzja zmierza ku tragicznemu finałowi.

Arthur Danse jest postacią niezwykle ciekawie skonstruowaną. Na pierwszy rzut oka miły, przystojny, kochający swoją rodzinę facet, o którym fantazjuje nie jedna kobieta, w rzeczywistości skrywa w sobie prawdziwą bestię i sadystyczne skłonności. Charyzmatyczny, jak nikt inny potrafi manipulować całym otoczeniem i wszystkich ustawić pod swoje dyktando. Wydaje się, że wszystko ujdzie mu na sucho. Podczas lektury zastanawiałam się, skąd w ludziach biorą się psychopatyczne skłonności, prawdę o Arthurze poznajemy na końcu książki, jest równie wstrząsająca jak cała reszta.

Lydia jest zdesperowana i uznana przez sędziego za histeryczkę. Popełnia wiele błędów i działa pod wpływem impulsu często podejmując irracjonalne decyzje. Jednak pozostaje pytanie czy na jej miejscu jakakolwiek matka byłaby w stanie zachować się inaczej? Kobieta, którą zawiodło prawo, postanawia działać na własną rękę i nie pozwolić by jej ukochanemu synowi dalej działa się krzywda. Podziwiam Lydię za determinację i nieustanną wolę walki, współczuję, że tak nieszczęśliwie potoczyły się jej losy.

"Jedyne dziecko" jest książką poruszającą, wywołującą skrajne emocje. Jestem pewna, że nikt nie pozostanie wobec niej obojętny. Powieść nie jest tylko opisem krzywd wyrządzanych dziecku, ale również dramatyczną walką matki o prawo do opieki i zmaganiem z niesprawiedliwością świata oraz wymiaru sprawiedliwości. W tym przypadku sprawiedliwość nie istnieje, ci co mieli pomóc zawiedli i doprowadzili do tragedii nie ponosząc przy tym żadnych konsekwencji.

Tytuł oryginalny: Only Child
Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Data wydania: Lipiec 2011
Ilość stron: 324

Recenzja bierze udział w wyzwaniach:

Klucznik 

Historia z trupem