Sylvain Reynard "Piekło Gabriela"

„Piekło Gabriela”, autorstwa pisarza kryjącego się pod pseudonimem Sylvain Reynard, jest jedną z książek określanych mianem modnych, od jakiegoś czasu, erotyków. Sam napis na okładce ostrzega nas, że będziemy mieli do czynienia z piekielną jego odmianą, a opis z tyłu książki sugeruje, że dostaniemy coś naprawdę gorącego (swoją drogą zastanawiam się czy osoba pisząca to w ogóle przeczytała książkę).

Ktoś, kto sugeruje się tymi informacjami może poczuć się zawiedziony, „Piekło Gabriela” z erotykiem ma niewiele wspólnego, dostajemy za to pięknie napisaną historię miłosną, która wciągnie nie jednego czytelnika.

Książka rozpoczyna się niczym wzorcowy romans; on starszy, bogaty, dobrze ustawiony, z burzliwą przeszłością, tabunem zaliczonych kobiet na koncie i podłym charakterem; ona młoda, słodka, niewinna, skrzywdzona w przeszłości, boi się zaufać i uwierzyć w swoje siły. Poznają się i zakochują bez pamięci, początkowo nie jest łatwo, na przeszkodzie staje wiele przeszkód, momentami jest już blisko definitywnego rozstania, jednak nasi bohaterowie dzielnie dążą do realizacji swoich marzeń i pragnień, a oboje niczego tak bardzo nie pragną jak być kochanymi ze wzajemnością.

Główni bohaterowie wykreowani zostali z dużą dokładnością, oboje mają wady jak i zalety, w połowie książki, dzięki swojej wzajemnej pomocy, przechodzą gruntowną metamorfozę i stają się zupełnie innymi ludźmi, on czuły i troskliwy, ona pewna siebie i swojej wartości. W pewnym momencie czytelnik stwierdza, że tej dwójki nie da się nie lubić i kibicuje im z całego serca.

Odrobinę brakowało mi szerszej kreacji postaci drugoplanowych, grupa ta wypada dość bezbarwnie i nijako, wręcz mogłoby ich w ogóle nie być, a myślę, że książka i tak niewiele by straciła na wartości.

Początkowo niezmiernie irytowały mnie liczne analogie do niezbyt lubianego przeze mnie Grey'a, bałam się, że w moje ręce trafiła jego wierna kopia. Na szczęście historia Julii i Gabriela idzie w zupełnie innym kierunku i zamiast wulgarnych opisów stosunków odbywanych byle jak dostajemy wyrafinowane opisy uczuć i doznań, a jeden jedyny akt zbliżenia kochanków, na który trzeba czekać aż 600 stron, zostaje opisany w piękny sposób, bez zbędnych szczegółów. Jak widać o seksie nie zawsze trzeba pisać w wyuzdany sposób by poruszyć czytelnika.

„Piekło Gabriela” to piękna książka, napisana bogatym językiem, który trzeba czytać w skupieniu i ciszy. Liczne powiązania i wtrącenia dotyczące dzieła Dantego powodują, że powieść jeszcze bardziej zyskuje na wartości i staje się niezamierzonym źródłem dodatkowej wiedzy.

Narracja prowadzona z perspektywy dwóch osób sprawia, że równocześnie możemy poznać myśli i uczucia zarówno Gabriela jak i Julii. Ich myśli, to w jaki sposób na siebie wzajemnie działają dostarcza czytelnikowi więcej doznań niż opisy gorących aktów seksualnych jakie można znaleźć w innych książkach podobnego typu.

Polecam wszystkim bez wyjątku.

„Piekło Gabriela” to powieść poruszająca uniwersalny temat jakim jest miłość i zmiany jakie mogą zajść w życiu człowieka dzięki temu uczuciu.

Osobiście już nie mogę się doczekać, aż będę mogła zasiąść do lektury kolejnej części.

Tytuł oryginalny: Gabriel's Inferno

Tłumaczenie: Joanna Grabarek, Anna Dorota Kamińska, Ewa Morycińska-Dzius

Wydawnictwo: Akurat/Muza

Data wydania: 2013 

Ilość stron: 638