Fabio Volo "Jeszcze jeden dzień"

Mimo że przygodę z bohaterami książki „Jeszcze jeden dzień” zakończyłam kilka tygodni temu to dość długo zabierałam się za napisanie recenzji, najpierw musiałam ją przetrawić i przeanalizować na wszelkie możliwe sposoby.

Fabio Volo zaskoczył mnie, wprawił w konsternację i sprawił, że długo po odłożeniu książki nie mogłam przestać o niej myśleć.

„Jeszcze jeden dzień” to opowieść o miłości. Nie jest to typowy romans jakich obecnie pełno na rynku książki, a historia dość oryginalna i nie pozbawiona głębszego sensu.

Giacamo jest mężczyzną po trzydziestce, jego problemy z zaangażowaniem i lęki przed odrzuceniem sprawiają, że do tej pory wdawał się jedynie w przelotne romanse, liczył się tylko seks, żadnego uczucia, żadnych planów na przyszłość. Wszystko się zmienia gdy w tramwaju dostrzega Michaelę. Ukradkowe spojrzenia, przelotne uśmiechy, skradzione dotyki, to wszystko sprawia, że Giacamo nie może przestać myśleć o kobiecie z tramwaju, po raz pierwszy w życiu czuje coś czego do tej pory nie było mu dane zaznać.

Jak potoczyłaby się historia Giacama i Michaeli gdyby kobieta nie wyjechała za ocean do Nowego Jorku? Czy ich uczucie przebiegałoby równie intensywnie i zdobyliby się na szalony pomysł na związek z wyznaczoną datą ważności? Przeżyć w kilka tygodni to co innych spotyka w przeciągu kilku lat? Czy jest to w ogóle możliwe?

Fabuła przedstawia się dość banalnie jednak mistrzowskie wykonania Pana Volo sprawia, że od książki nie można się oderwać. Czyta się błyskawicznie, myśli się o niej bez przerwy, zastanawia czy taka historia miłosna mogłaby wydarzyć się w rzeczywistości. Czy nie jest to tylko kolejna piękna bajka, wytwór wyobraźni człowieka żyjącego w innym świecie?

Dla mnie największą wartość stanowiły przemyślenia Giacama na temat miłości, związków i życia, pod wieloma z nich mogę złożyć własnoręczny podpis.

W książce włoskiego pisarza odnalazłam część siebie, własne, niepoukładane myśli, niespełnione marzenia, przemyślenia i nadzieje. Momentami czytając „Jeszcze jeden dzień” czułam się jakbym czytała swój pamiętnik. Mamy z Giacamem wiele wspólnego :)

Gdzieś spotkałam się z opinią, że książka jest przewidywalna, a jej zakończenie znane już od samego początku, cóż... Jest to romans, może dość nietypowy, ale jednak wciąż romans, nie trzeba być znawcą gatunku by przewidzieć jaki będzie finał historii, chociaż muszę przyznać, że odczuwałam pewien niepokój i dreszcz emocji podczas końcowej sceny w Paryżu, na szczęście nie zawiodłam się, oczekiwałam właśnie takiego zwieńczenia historii.

„Jeszcze jeden dzień” jest pełną, dopracowaną do perfekcji opowieścią, nie pozostawia po sobie niedosytu, jedyne co to żal, że ta piękna historia tak szybko się skończyła.

Być może książka zachwyciła mnie tak bardzo dlatego, że znalazłam w niej część siebie, ale może i wam uda się utożsamić z bohaterami. Polecam wszystkim bardzo serdecznie.

Tytuł oryginalny: Il giorno in piu
Tłumaczenie: Justyna Grendysz

Wydawnictwo: Muza
Data wydania: Lipiec 2012