Stephen King "To"

Derry w stanie Maine, małe amerykańskie miasteczko, które spośród wielu innych wyróżnia ilość niewyjaśnionych morderstw i tajemniczych wypadków. Przemoc i brutalność od wielu lat jest tutaj na porządku dziennymi. Mieszkańcy zdołali już się do tego przyzwyczaić i mało kto zastanawia się nad przyczyną wyjątkowego okrucieństwa, które opanowało miasto.
A w Derry zadomowiło się zło. W kanałach żyje tajemnicza istota, która co 27 lat rusza na żer.
To widzą tylko dzieci, przybiera postać z najgorszych koszmarów i nie przebiera w środkach by dopaść swoją ofiarę. Straszy, prześladuje i zabija w wyjątkowo brutalny sposób. Tym razem To będzie miało kłopoty, siedmioosobowa grupka dzieci odkrywa prawdę i postanawia unicestwić potwora raz na zawsze. Przyjdzie im się zmierzyć w śmiertelnej rozgrywce dwa razy, w wieku jedenastu lat i 27 lat później gdy uśpione zło powróci.

Lektura "To" zajęła mi bardzo wiele czasu, wpłynęło na to nagromadzenie obowiązków i brak chwili wytchnienia dla siebie. Gdy już znalazłam czas na lekturę nie mogłam się od niej oderwać. Każde przeniesienie do Derry było dla mnie niezapomnianą przygodą pełną wrażeń. Dzięki temu, że czytałam książkę pomału, dawkując ją sobie stopniowo, mogłam dłużej rozkoszować się chwilą przyjemności. "To" jest książką napisaną w mistrzowski sposób, która trzyma w napięciu i potrafi nieźle przestraszyć.

"To" jest opowieścią o sile prawdziwej przyjaźni. Główni bohaterowie utworu są dzieciakami odrzuconymi i wyśmiewanymi przez swoich rówieśników. Tytułują się mianem "frajerów", są wyrzutkami wyróżniającymi się spośród tłumu, dzieciakami z różnymi wadami bądź przypadłościami, z którymi nikt inny nie chce się bawić. Połączył ich podobny los, samotność, odrzucenie i chęć posiadania przyjaciół. Podczas wspólnych zabaw odkrywają jeszcze jedną wspólną cechę, każde z nich widziało To i każdemu z nich udało się przed Tym uciec.

Gdy jest się dzieckiem wszystko wygląda zupełnie inaczej, przerażają rzeczy, na które w dorosłym życiu nie zwraca się uwagi - ciemna piwnica, skrzypiąca szafa, rura kanalizacyjna, klown czy zwykły ptak. Dla każdego strach jest czym innym, każdy widzi To pod inną postacią. Dzieci, dzięki swojej wyobraźni dostrzegają więcej niż dorośli, dlatego tylko dzieci mogą pokonać To. Podczas powrotu do Derry po 27 latach grupie przyjaciół będzie o wiele trudniej. Muszą wrócić do okresu dzieciństwa, przypomnieć sobie najgorsze koszmary i po raz kolejny uwierzyć, że wszystko jest możliwe.

W swojej książce King porusza kilka ważnych problemów - rasizm, wykluczenie społeczne, odrzucenie, przemoc, fanatyzm, prześladowanie. Dla dorosłego problemy dzieci mogą wydawać się błahe i bez znaczenia, często bywają bagatelizowane lub uważane za przesadzone, co może doprowadzić do tragedii. Posądza się dzieci o zmyślanie i fantazjowanie, a być może to właśnie one dostrzegają więcej. W Derry to dzieci odegrały kluczową rolę, dorośli nawet nie zdawali sobie sprawy co dzieje się tuż pod ich nosem. Czyż tak nie jest również w prawdziwym życiu? Po raz kolejny King dał mi wiele do myślenia.

Bohaterowie, zarówno ci pierwszo jak i drugoplanowi, skonstruowani są w genialny sposób, są wyraziści, barwni, posiadają wady jak i zalety. Każdy z bohaterów przechodzi metamorfozę, zmienia się nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie (nie koniecznie w pozytywny sposób). Szczególnie w oczy rzuca się przemiana Henrego, który ze zwykłego szkolnego łobuza zmienia się w małego psychopatę rządnego przelewu krwi.

"To" jest książką bardzo znamienną i charakterystyczną w twórczości Kinga. Całość niezmiernie mi się podobała, jednak bywały momenty nużące, przegadane, przy których zwyczajnie zasypiałam. Z pewnością w przyszłości do książki wrócę jeszcze nie raz, jest to ten typ literatury, który za każdym razem czyta się z takim samym przejęciem i zaangażowaniem.

Tytuł oryginalny: It
Tłumaczenie: Robert Lipski
Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: lipiec 2009
Ilość stron: 1104

Recenzja bierze udział w wyzwaniach:

Grunt to okładka

Klucznik

Czytam opasłe tomiska

Kiedyś przeczytam