Ciężko było mi ocenić tę książkę, nie wiedziałam w jakich kategoriach ją rozpatrywać, nie wiedziałam czy jest to poradnik dla rodziców zbuntowanych nastolatków, przewodnik po filmach czy raczej autobiografia Davida Gilmura.
W trakcie długotrwałych rozmyślań wszystko stało się jasne, na pewno nie uznałabym tego za poradnik dla rodziców, przynajmniej ja nie chciałabym w ten sposób wychowywać swoich dzieci.
Jessie, 16 - letni syn Davida przechodzi trudny okres, buntuje się przeciwko szkole, nie uczy się, coraz częściej chodzi na wagary. David, nauczony własnym doświadczeniem, wie, że walka z niechęcią do edukacji nie ma sensu, aby mieć jakikolwiek wpływ na życie i wykształcenie syna wpada na szalony pomysł - pozwala Jessiemu zrezygnować ze szkoły pod warunkiem, że chłopak będzie oglądał z nim trzy filmy tygodniowo.
Davidem targają sprzeczne uczucia, nie jest pewny czy decyzja jaką podjął jest słuszna, czy w ten sposób nie popchnie syna w złą drogę? Czy przez niego Jessie nie wyrośnie na nieudacznika? Czy nie zmarnuje synowi życia? Gilmurowi nieustannie towarzyszą wizje syna pracującego na podrzędnym stanowisku, mieszkającego w biednej dzielnicy, obwiniającego ojca o wszystkie niepowodzenia życiowe. Mimo wszystko kontynuuje podjęty wcześniej plan, zapoznając swoje jedyne dziecko z klasyką filmu. Wciąga Jessiego w swój świat, dzieli się z nim swoją pasją, doświadczeniem, spostrzeżeniami.
Przygoda z Klubem trwa kilka lat, spotkania przed ekranem telewizora pomagają ojcu i synowi w odbudowie łączących ich więzi. Dyskusja o filmach nie raz jest pretekstem do rozmów o życiu i problemach nastolatka.
Duże wrażenie wywarły na mnie krótkie fragmenty mówiące o filmach. Nie jestem znawczynią kina, nigdy nie dostrzegałam w filmach tego co potrafią dostrzec główni bohaterowie książki. Teraz, dzięki lekturze Klubu filmowego wiem, no co zwracać uwagę podczas seansu, co tak naprawdę jest istotne w filmie, jak rozpoznać dobre kino od tego złego.
Mimo, że pomysł zorganizowania Klubu filmowego zyskał moją aprobatę, inne metody wychowawcze Gilmoura głęboko mnie oburzyły.
Jestem matką dziecka w wieku przedszkolnym, do buntu nastolatka jeszcze nam daleko, chociaż zawsze marzyło mi się bycie wyrozumiałym i tolerancyjnym rodzicem, nigdy nie pozwoliłabym na to by moje 16- letnie dziecko, w mojej obecności lub, co gorsza, razem ze mną paliło papierosy i spożywało alkohol. Są pewne granice koleżeństwa, którego dzieci i rodzice nigdy nie powinni przekraczać.
Kolejny aspekt stanowi konsekwencja Davida, a raczej jej brak. Jessi miał postawiony tylko jeden warunek, miał bezwzględny zakaz zażywania narkotyków, w chwili gdy zostanie na typ przyłapany, Klub filmowy przestaje istnieć, a chłopak wraca do szkoły. Co robi David gdy syn przyznaje się do zażywania kokainy? Stawia kolejny warunek, jeszcze raz weźmiesz, a z naszą umową koniec. Co robi gdy syn ląduje w szpitalu z podejrzeniem przedawkowania? Nic, klub filmowy trwa nadal, a Jessi dalej prowadzi życie bez żadnych obowiązków.
Podziw nie należy się Davidowi, podziw należy się Jessiemu. Niewiele jest nastolatków, którzy nie wykorzystali by do woli wolności oferowanej przez rodziców.
Czy książka mi się podobała?
Pomijając metody wychowawcze Pana Gilmoura, tak. Polecam wszystkim dla których kino jest pasja i tym, którzy chcą się nauczyć dostrzegać w filmach coś więcej niż tylko obrazki.
Tytuł oryginalny: The Film Club
Tłumaczenie: Emilia Skowrońska
Wydawnictwo: Dobra Literatura
Data wydania: Marzec 2011
Ilość stron:
Bardzo ciekawa pozycja, lecz jakoś teraz nie będę miała za bardzo czasu na dodatkową lekturę ;)
OdpowiedzUsuńCzytałam i książka mi się bardzo podobała:)). Pozdrawiam!!!
OdpowiedzUsuńOj, rzeczywiście dość ,, nietypowe,, metody wychowawcze :)
OdpowiedzUsuńJednak przeczytam, ze względu na moje zamiłowanie do klasyki kina, może czegoś nowego się nauczę.
W końcu sama przyznałaś, że ten film uczy pewnego spojrzenia :)
Jakoś ta książka do mnie nie przemawia ;)
OdpowiedzUsuńZnaczy temat ciekawy, ale mam co do niej obawy...
Ja po lekturze tej książki miałam bardzo mieszane uczucia i mimo,że ostatecznie doszłam do wniosku ,że mi się podobała do tej pory nie jestem tego w 100% pewna :)
OdpowiedzUsuńA to muszę bratu polecić, bo on bardziej się kinem interesuje, i może go to zainteresuje. :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
raczej nie zobaczę, bo zabardzo za filmami nie przepadam. mam kikla "gatunków" i schematów, wedłóg których dopieram sobie ogląane filmy.
OdpowiedzUsuń@Klaudia doskonale Cię rozumiem, też cierpię na brak czasu, a książek na półce masa czeka.
OdpowiedzUsuń@kasandra mi też się podobała, chociaż nie tak bardzo jak Tobie ;)
@biedronka polecam, kwestia kina poruszana w fajny sposób
@Bujaczek wyzbyj się obaw i eksperymentuj z nowymi gatunkami, czasami warto zaryzykować ;)
@dm1994 mam identyczne odczucia, na początku mi się podobało, potem przestało, w końcu stwierdziłam, że bardziej mi się podoba niż nie ;)
@Molioo fragmenty o filmach mogą zainteresować, reszta wzbudza mieszane uczucia, ale czy dobra książka nie powinna wzbudzać kontrowersji?
A tak przy okazji ciekawa jestem jak odbiorę książkę za 12-13 lat gdy moja córka wejdzie w ten "trudny" okres.
Niestety nie mam już miejsca, gdzie by ją wcisnąć, ale może być ciekawa
OdpowiedzUsuńBrzmi tak bardzo ciekawie jak kontrowersyjnie... Nie wyobrażam sobie stosowania takich metod, ale cóż... fikcja literacka :D
OdpowiedzUsuńUwielbiam filmy, a ta książka czeka na swoją kolej na półce. Liczę na dobrą lekturę, może nawet na lepszą niż Twoja :) Po przeczytaniu porównam sobie nasze odczucia :)
OdpowiedzUsuń