"Pierwsza na liście" to moje pierwsze spotkanie z Panią Witkiewicz, spotkanie niezmiernie zaskakujące i udane. Gdy w moje ręce trafiła ta, w gruncie rzeczy dość niepozorna książeczka, nie spodziewałam się, aż tak wielkiego ładunku emocjonalnego jaki ze sobą niesie. Do tej pory uważałam się za dość twardą osobę, jedynymi książkami przy, których zdarzyło mi się płakać były w czasach szkoły podstawowej "Chłopcy z Placu Broni" i "O psie, który jeździł koleją", a tu taka niespodzianka, "Pierwsza na liście" rozłożyła mnie na łopatki, były fragmenty przy, których autentycznie się wzruszałam. Być może mięknę na stare lata, możliwe też, że Pani Witkiewicz posiada rzadki dar wyciskania łez wzruszenia, o dziwo, nie przeszkadza mi to zupełnie.
Karolina, w rzeczach swojej chorej na białaczkę matki, odnajduje listę osób, które w razie jej ewentualnej śmierci mogą pomóc dziewczynie i jej młodszej siostrze przebrnąć przez ciężkie chwile. Pierwsza na liście znajduje się Ina, kobieta, o której Karolina nigdy wcześniej nie słyszała. Dziewczyna postanawia odnaleźć kobietę i dowiedzieć się czym zasłużyła sobie na pierwsze miejsce na tak ważnej dla niej liście.
Ina i Patrycja przyjaźniły się w latach młodości. Była to przyjaźń wielka, bezwarunkowa i zdawać by się mogło, że na całe życie. Niestety przewrotny los lubi płatać figle, Patrycja popełniła niewybaczalny błąd, który położył kres tej wieloletniej przyjaźni. Po dwudziestu latach od tego wydarzenia w bezpiecznym i poukładanym świecie Iny pojawia się Karolina, córka Patrycji. Bolesne wspomnienia powracają niekończącą się lawiną, jednak pojawia się też szansa rozliczenia z przeszłością i zamknięcia starych rozdziałów.
"Pierwsza na liście" nie jest tylko historią o sile przyjaźni i wybaczeniu. Przede wszystkim jest to piękna i pouczająca opowieść o podarowaniu drugiego życia.
Jak wiele przeciętny człowiek wie o białaczce i przeszczepie szpiku kostnego? Sądzę, że niewiele (oczywiście jeżeli ta tragedia nie dosięgnęła nikogo osobiście). Pani Witkiewicz otwiera nam oczy i pokazuje problem z perspektywy osoby chorej, jej rodziny oraz przyjaciół. Czekając na przeszczep, chory człowiek czeka na nowe życie, dostaje szansę oraz nadzieję, niestety często zdarza się tak, że dawca w ostatniej chwili rezygnuje, prawdopodobnie nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, że odebrał komuś szansę na życie. Żal i rozgoryczenie w takiej sytuacji musi być niewiarygodnie wielki, dlatego autorka książki apeluje aby na tego typu wielki krok, jakim jest rejestrowanie się w bazie potencjalnego dawcy szpiku, decydowały się tylko osoby pewne.
Patrycja dzięki przeszczepie szpiku kostnego dostała szansę na uporządkowanie swojego życia i rozpoczęcie wszystkiego od nowa, niestety nie każdy taką szansę otrzymuje.
Sądzę, że "Pierwsza na liście" poruszy nie jedno serce i skłoni wielu ludzi do bezinteresownej pomocy. Uratowanie komuś życia to wielki i piękny krok, który z pewnością nigdy nie zostanie zapomniany.
Wydawnictwo: Filia
Data wydania: styczeń 2015
Ilość stron: 352
Recenzja bierze udział w wyzwaniach:
